Τετάρτη 15 Μαρτίου 2017

ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ

                  ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΤΑ
Σα πέφτει ο ήλιος χαμηλά με πιάνει νοσταλγία
Τρέχω και τον ακολουθώ στην ίδια τη πορεία.
Επηρα το καμάρι μου και  δωστου από πισω
Στα ίδια ζαλα ηθελα να τον ακολουθήσω
Εφτάξαμε στο Ρεθεμνο  στσι πεθυμιας την ωρα,
Στη πιο ρομαντική στιγμη,ποθές δε παω τώρα
Κι αφου εποχορτάσαμε κι αρχισε να νυχτώνει
Πάμε τση λέω, τη καρδιά κατι τη μαραζώνει
Και πήρα προς τα Δυτικα,κι ετοιμος να δακρυσω
κατι αδέρφια στα Χανιά θέλω να συναντήσω.
Λαχτάρα είχαμε κι οι δυο να παμε να τσοι δούμε,
Μα πρέπει να μαστε νωρις πριχού να κοιμηθούνε.
Η Νοσταλγία  εφταξε στο επακρο  τη  μερα
Και  σκέφτηκα να ανεβώ στο Ρούματα γι αέρα.
Είχα καιρό  να ανεβώ  να κάτσω στην αυλή ντου
και περιοριζόμαστε εις την αθιβολή ντου.
Εκάτσαμε εις την αυλή και μεσα στα λουλούδια,
ειχαμε και για μουσική του γρίλου τα τραγουδια.
Ουτε πoυ καταλάβαμε πως βγήκε το  φεγγάρι
Πες τονα-τ’ άλλο ολοι μας δε πειραμε χαμπάρι
Τι ωρα κοιμηθηκαμε ουτε κι απου θυμάμαι,
Τση ταχινής δε πρόλαβα τα αποϊ,και λυπάμαι.
Τρελαίνομαι οντε γροικώ το πετεινό να κράζει
κατάχαμα να κοιμηθώ στο δόμα δε με νοιάζει
Σε τούτο το παραδεισο θελω να ξαναπάω
Και τσ Αθηνάς το νόστιμο φαϊ να ξαναφάω
Για να μη πάω δε μπορώ τους αγαπάω τόσο

Κι α θετε χαιρετίσματα εγώ θα τως τα δώσω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου